Σε αυτό το άρθρο θα ασχοληθούμε με άλλη μία ταινία που είχε
άμεση σχέση με τη μαγεία στο θέμα της και αγαπήθηκε από πολλούς θεατές ανά τον
κόσμο, μάγους και μη. Η ταινία αυτή ονομάζεται “The Illusionist”
και κυκλοφόρησε στην Ελλάδα με τον τίτλο “Ο μάγος Aϊζενχάιμ”. Την ταινία έγραψε και
σκηνοθέτησε ο Neil Burger και ήταν βασισμένη σε μια σύντομη
ιστορία του Steven Millhauser. Το καστ της ταινίας αποτελείται από
αρκετούς αξιόλογους ηθοποιούς όπως οι Edward Norton, Paul Giamatti και Jessica Biel.
Η ιστορία που πραγματεύεται η ταινία είναι αρκετά ενδιαφέρουσα αλλά σκοπός
αυτού του άρθρου είναι να εξετάσει την ταινία σε περισσότερο βάθος και να
αναδείξει τις αναφορές που γίνονται σε σχέση με την τέχνη της μαγείας της τότε
εποχής.
Ας αρχίσουμε από τον ίδιο τον πρωταγωνιστή και τον χαρακτήρα του. Σύμφωνα με τους δημιουργούς της ταινίας, ο χαρακτήρας του πρωταγωνιστή βασίζεται στον Erik Jan Hanussen, έναν μάγο που ήταν αρκετά γνωστός στην περιοχή της Βιέννης στις αρχές του 20ου αιώνα και δολοφονήθηκε από τους ναζί το 1933. Η ταινία ξεκινάει περιγράφοντας τη ζωή του πρωταγωνιστή όταν ήταν ακόμα παιδί και κάνει τα πρώτα του βήματα στον χώρο της μαγείας, και τον βλέπουμε να κάνει ένα κλασικό εφέ που ονομάζεται “The rising card” κατά το οποίο ένα επιλεγμένο φύλλο σηκώνεται από μόνο του μέσα από την τράπουλα και στο τέλος αιωρείται μέχρι το προτεταμένο χέρι του μάγου. Καθ’ όλη την διάρκεια της ταινίας επίσης υπάρχουν εφέ που παρουσιάζει ο πρωταγωνιστής τα οποία είναι βασισμένα σε παρουσιάσεις που όντως γίνονταν εκείνη την περίοδο από γνωστούς μάγους.
Τα πιο γνωστά ίσως να είναι 3 εφέ που παίζουν βασικό ρόλο στην πλοκή της ταινίας. Το πρώτο είναι το “Orange tree illusion” το οποίο παρουσιάζει ο Edward Norton κατά τη διάρκεια της πρώτης του παράστασης στην ταινία και με αυτό αφήνει άφωνο τον Paul Giamatti που βρίσκεται στον ρόλο του επιθεωρητή Uhl και τον παρακολουθεί από το κοινό. Το εφέ αυτό είναι βασισμένο στο “Orange tree automata” επίσης γνωστό και σαν “The Marvelous Orange Tree” το οποίο είναι κλασικό στον χώρο της μαγείας και δημιουργήθηκε από τον γάλλο μάγο Jean Eugene Robert-Houdin που από πολλούς θεωρείται ο πατέρας της σύγχρονης μαγείας λόγω του ότι ήταν από τους πρώτους που δημιούργησε μηχανισμούς για να παρουσιάσει μαγικά εφέ στο κοινό χρησιμοποιώντας τις γνώσεις του σαν ωρολογοποιός και δεν βασίστηκε μόνο στις τεχνικές δεξιοτεχνίας. Ο Robert-Houdin ήταν επίσης ο άνθρωπος που μετέφερε τη μαγεία από τους δρόμους μέσα σε θέατρα και έδινε παραστάσεις φορώντας επίσημα ρούχα της εποχής, κάτι που πολλοί μάγοι μιμούνται ακόμα και σήμερα.
Το δεύτερο εφέ που θα αναλύσουμε διαδραματίζεται στο παλάτι του πρίγκιπα Leopold όταν ο μάγος Αϊζενχάιμ του ζητάει να δανειστεί το σπαθί του και εφόσον το στερεώσει όρθιο στο πάτωμα ζητάει από έναν-έναν τους παρευρισκόμενους να προσπαθήσουν να το σηκώσουν μόνο για να διαπιστώσουν ότι είναι ανήμποροι να το κάνουν. Το εφέ αυτό έχει άμεση σύνδεση με άλλη μια δημιουργία του Robert-Houdin αν και στην κλασική παρουσίαση χρησιμοποιούνταν ένα μικρό μπαούλο και όχι σπαθί. Το σπαθί χρησιμοποιείται στην ταινία για πρακτικούς λόγους μιας και παίζει ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας. Το κλασικό εφέ όμως του Robert-Houdin δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα αυτό της ταινίας μιας και υπάρχει μια απίστευτη ιστορία που το πλαισιώνει. Λέγεται ότι κατά τη διάρκεια της επανάστασης των Αράβων της Αλγερίας εναντίον των γάλλων αποικιστών το 1856 ο Ναπολέων ο 3ος έστειλε τον Robert-Houdin εκεί για να εντυπωσιάσει τους επαναστάτες με τις “μαγικές του δυνάμεις” και να τους κάνει να σταματήσουν τον πόλεμο. Ο Robert-Houdin εκτός του ότι επέτρεψε σε έναν Άραβα να τον πυροβολήσει με μια υπογραμμένη σφαίρα για να αποδείξει στο τέλος ότι την έπιασε ανάμεσα στα δόντια του, επίσης κατάφερε να πείσει τους Άραβες ότι μπορεί να τους αποδυναμώσει τελείως όταν ζήτησε από τους πιο δυνατούς τους στρατιώτες να προσπαθήσουν να σηκώσουν από το πάτωμα ένα φαινομενικά πανάλαφρο ξύλινο κουτί μόνο για να διαπιστώσουν ότι ήταν ανήμποροι να το κάνουν. Οι Άραβες αντάρτες τρομοκρατημένοι από τις ανεξήγητες δυνάμεις του Robert-Houdin σταμάτησαν αμέσως τον πόλεμο.
Το τρίτο εφέ που θα εξετάσουμε και από τα βασικότερα της ταινίας, είναι η εμφάνιση διάφανων άυλων φαντασμάτων πάνω στη σκηνή του θεάτρου τα οποία μπορούσαν επίσης να συνομιλήσουν με τον κόσμο. Όσο και αν ακούγεται περίεργο, αυτό συνέβαινε σε θέατρα της τότε εποχής και βασίζεται στην τεχνική που δημιούργησε ο John Henry Pepper και γι’ αυτό πήρε το όνομα “Pepper’s ghost”.
Ας αρχίσουμε από τον ίδιο τον πρωταγωνιστή και τον χαρακτήρα του. Σύμφωνα με τους δημιουργούς της ταινίας, ο χαρακτήρας του πρωταγωνιστή βασίζεται στον Erik Jan Hanussen, έναν μάγο που ήταν αρκετά γνωστός στην περιοχή της Βιέννης στις αρχές του 20ου αιώνα και δολοφονήθηκε από τους ναζί το 1933. Η ταινία ξεκινάει περιγράφοντας τη ζωή του πρωταγωνιστή όταν ήταν ακόμα παιδί και κάνει τα πρώτα του βήματα στον χώρο της μαγείας, και τον βλέπουμε να κάνει ένα κλασικό εφέ που ονομάζεται “The rising card” κατά το οποίο ένα επιλεγμένο φύλλο σηκώνεται από μόνο του μέσα από την τράπουλα και στο τέλος αιωρείται μέχρι το προτεταμένο χέρι του μάγου. Καθ’ όλη την διάρκεια της ταινίας επίσης υπάρχουν εφέ που παρουσιάζει ο πρωταγωνιστής τα οποία είναι βασισμένα σε παρουσιάσεις που όντως γίνονταν εκείνη την περίοδο από γνωστούς μάγους.
Τα πιο γνωστά ίσως να είναι 3 εφέ που παίζουν βασικό ρόλο στην πλοκή της ταινίας. Το πρώτο είναι το “Orange tree illusion” το οποίο παρουσιάζει ο Edward Norton κατά τη διάρκεια της πρώτης του παράστασης στην ταινία και με αυτό αφήνει άφωνο τον Paul Giamatti που βρίσκεται στον ρόλο του επιθεωρητή Uhl και τον παρακολουθεί από το κοινό. Το εφέ αυτό είναι βασισμένο στο “Orange tree automata” επίσης γνωστό και σαν “The Marvelous Orange Tree” το οποίο είναι κλασικό στον χώρο της μαγείας και δημιουργήθηκε από τον γάλλο μάγο Jean Eugene Robert-Houdin που από πολλούς θεωρείται ο πατέρας της σύγχρονης μαγείας λόγω του ότι ήταν από τους πρώτους που δημιούργησε μηχανισμούς για να παρουσιάσει μαγικά εφέ στο κοινό χρησιμοποιώντας τις γνώσεις του σαν ωρολογοποιός και δεν βασίστηκε μόνο στις τεχνικές δεξιοτεχνίας. Ο Robert-Houdin ήταν επίσης ο άνθρωπος που μετέφερε τη μαγεία από τους δρόμους μέσα σε θέατρα και έδινε παραστάσεις φορώντας επίσημα ρούχα της εποχής, κάτι που πολλοί μάγοι μιμούνται ακόμα και σήμερα.
Το δεύτερο εφέ που θα αναλύσουμε διαδραματίζεται στο παλάτι του πρίγκιπα Leopold όταν ο μάγος Αϊζενχάιμ του ζητάει να δανειστεί το σπαθί του και εφόσον το στερεώσει όρθιο στο πάτωμα ζητάει από έναν-έναν τους παρευρισκόμενους να προσπαθήσουν να το σηκώσουν μόνο για να διαπιστώσουν ότι είναι ανήμποροι να το κάνουν. Το εφέ αυτό έχει άμεση σύνδεση με άλλη μια δημιουργία του Robert-Houdin αν και στην κλασική παρουσίαση χρησιμοποιούνταν ένα μικρό μπαούλο και όχι σπαθί. Το σπαθί χρησιμοποιείται στην ταινία για πρακτικούς λόγους μιας και παίζει ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας. Το κλασικό εφέ όμως του Robert-Houdin δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα αυτό της ταινίας μιας και υπάρχει μια απίστευτη ιστορία που το πλαισιώνει. Λέγεται ότι κατά τη διάρκεια της επανάστασης των Αράβων της Αλγερίας εναντίον των γάλλων αποικιστών το 1856 ο Ναπολέων ο 3ος έστειλε τον Robert-Houdin εκεί για να εντυπωσιάσει τους επαναστάτες με τις “μαγικές του δυνάμεις” και να τους κάνει να σταματήσουν τον πόλεμο. Ο Robert-Houdin εκτός του ότι επέτρεψε σε έναν Άραβα να τον πυροβολήσει με μια υπογραμμένη σφαίρα για να αποδείξει στο τέλος ότι την έπιασε ανάμεσα στα δόντια του, επίσης κατάφερε να πείσει τους Άραβες ότι μπορεί να τους αποδυναμώσει τελείως όταν ζήτησε από τους πιο δυνατούς τους στρατιώτες να προσπαθήσουν να σηκώσουν από το πάτωμα ένα φαινομενικά πανάλαφρο ξύλινο κουτί μόνο για να διαπιστώσουν ότι ήταν ανήμποροι να το κάνουν. Οι Άραβες αντάρτες τρομοκρατημένοι από τις ανεξήγητες δυνάμεις του Robert-Houdin σταμάτησαν αμέσως τον πόλεμο.
Το τρίτο εφέ που θα εξετάσουμε και από τα βασικότερα της ταινίας, είναι η εμφάνιση διάφανων άυλων φαντασμάτων πάνω στη σκηνή του θεάτρου τα οποία μπορούσαν επίσης να συνομιλήσουν με τον κόσμο. Όσο και αν ακούγεται περίεργο, αυτό συνέβαινε σε θέατρα της τότε εποχής και βασίζεται στην τεχνική που δημιούργησε ο John Henry Pepper και γι’ αυτό πήρε το όνομα “Pepper’s ghost”.
Κατά τη διάρκεια της
παρουσίασης αυτού του εφέ οι θεατές μπορούσαν να δουν μια άυλη ανθρώπινη
φιγούρα να εμφανίζεται ως δια μαγείας πάνω στη σκηνή, να περιφέρεται γύρω από
τον μάγο, να μπορεί να συνομιλεί με τους θεατές και στο τέλος να εξαφανίζεται
τόσο ξαφνικά όσο εμφανίστηκε.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να αναφέρω ότι εκτός των μεγάλων illusion που παρουσιάζονται κατά τη διάρκεια της ταινίας, ο πρωταγωνιστής φαίνεται να κάνει και άλλα μαγικά στα οποία δεν χρησιμοποιεί τίποτα άλλο παρά μόνο την ικανότητα του στα χέρια. Για την εκτέλεση αυτών των εφέ, ο Edward Norton δούλεψε αρκετό καιρό και προπονήθηκε με τους συμβούλους μαγικών της ταινίας James Freedman και Ricky Jay. Στους τίτλους τέλους της ταινίας η παραγωγή φαίνεται επίσης να συνεργάστηκε με τους μάγους Michael Weber, Scott Penrose και Michael Giannantonio. Κάτι άλλο που μπορεί κανείς να παρατηρήσει στους τίτλους τέλους είναι ότι το όνομα του χαρακτήρα που υποδύεται ο ηθοποιός Philip McGough είναι Dr. Hofzinser, βασισμένο στον αυστριακής καταγωγής μάγο Johann Nepomuk Hofzinser.
Στην ταινία τα εφέ που προανέφερα εμφανίστηκαν σαν παραλλαγές των κλασικών και για την άψογη εκτέλεση τους για τη διασκέδαση του κοινού του 21ου αιώνα που είμαστε εμείς χρειάστηκε να γίνει ψηφιακή επεξεργασία. Παρ’ όλα αυτά υπάρχει μια ιδιαίτερη αίσθηση μαγείας που αποπνέει και από τα κλασικά εφέ εκείνης της εποχής οπότε παρακάτω είναι διαθέσιμα κάποια links για να παρακολουθήσετε πως φαινόταν αρχικά. Κανένα από τα παρακάτω εφέ δεν έχει ενισχυθεί με την χρήση ειδικών εφέ και οποιοσδήποτε βρισκόταν στο κοινό ενός θεάτρου θα έβλεπε ακριβώς το ίδιο με αυτό που δείχνουν τα παρακάτω βίντεο:
Orange tree automata (performed by Paul Daniels):
https://www.youtube.com/watch?v=-As0qQXVJhA
Τελειώνοντας, θα ήθελα να αναφέρω ότι εκτός των μεγάλων illusion που παρουσιάζονται κατά τη διάρκεια της ταινίας, ο πρωταγωνιστής φαίνεται να κάνει και άλλα μαγικά στα οποία δεν χρησιμοποιεί τίποτα άλλο παρά μόνο την ικανότητα του στα χέρια. Για την εκτέλεση αυτών των εφέ, ο Edward Norton δούλεψε αρκετό καιρό και προπονήθηκε με τους συμβούλους μαγικών της ταινίας James Freedman και Ricky Jay. Στους τίτλους τέλους της ταινίας η παραγωγή φαίνεται επίσης να συνεργάστηκε με τους μάγους Michael Weber, Scott Penrose και Michael Giannantonio. Κάτι άλλο που μπορεί κανείς να παρατηρήσει στους τίτλους τέλους είναι ότι το όνομα του χαρακτήρα που υποδύεται ο ηθοποιός Philip McGough είναι Dr. Hofzinser, βασισμένο στον αυστριακής καταγωγής μάγο Johann Nepomuk Hofzinser.
Στην ταινία τα εφέ που προανέφερα εμφανίστηκαν σαν παραλλαγές των κλασικών και για την άψογη εκτέλεση τους για τη διασκέδαση του κοινού του 21ου αιώνα που είμαστε εμείς χρειάστηκε να γίνει ψηφιακή επεξεργασία. Παρ’ όλα αυτά υπάρχει μια ιδιαίτερη αίσθηση μαγείας που αποπνέει και από τα κλασικά εφέ εκείνης της εποχής οπότε παρακάτω είναι διαθέσιμα κάποια links για να παρακολουθήσετε πως φαινόταν αρχικά. Κανένα από τα παρακάτω εφέ δεν έχει ενισχυθεί με την χρήση ειδικών εφέ και οποιοσδήποτε βρισκόταν στο κοινό ενός θεάτρου θα έβλεπε ακριβώς το ίδιο με αυτό που δείχνουν τα παρακάτω βίντεο:
Orange tree automata (performed by Paul Daniels):
https://www.youtube.com/watch?v=-As0qQXVJhA
Blue room illusion ( Pepper’s ghost variation – as
shown in Lance Burton’s DVD Secrets of Magic):
https://www.youtube.com/watch?v=DCQiocETD9c
https://www.youtube.com/watch?v=DCQiocETD9c
Ελπίζω να απολαύσετε την ταινία και τα βίντεο όσο κι εγώ.
Manos Savant
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου