Courtesy of: SnapKnot - Find Local Wedding Photographers
Δευτέρα 18 Αυγούστου 2014
Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013
Η τέχνη της μαγείας σε ταινίες
Άρθρο 3
Now you see me
Άρθρο 3
Now you see me
Αυτή τη φορά θα ασχοληθώ με μια πολύ πιο πρόσφατη ταινία που
έχει σχέση με την μαγεία, τόσο πρόσφατη μάλιστα που είναι πολύ πιθανό να την
είδατε να παίζεται πρόσφατα σε κάποιο σινεμά της περιοχής σας ή είναι πιθανό να
παίζεται κάπου ακόμα και αυτή τη στιγμή που διαβάζετε αυτό το άρθρο. Η ταινία
έχει τον τίτλο “Now you see me”, είναι σκηνοθετημένη από τον Louis Leterrier
και στους πρωταγωνιστικούς ρόλους μπορούμε να δούμε τους Jesse Eisenberg,
Mark Ruffalo,
Woody Harrelson,
Isla Fisher,
Dave Franco,
Melanie Laurent,
Morgan Freeman
και Michael
Caine. Η ταινία έχει σχετικά νεανικό καστ,
αντίθετα με τις αρχικές προθέσεις των δημιουργών της, και παρουσιάζει την
ιστορία τεσσάρων μάγων που ενώνουν τις δυνάμεις τους υπό την καθοδήγηση ενός αινιγματικού
προσώπου που δεν αποκαλύπτεται μέχρι το τέλος, για να καταφέρουν να κάνουν τις
πιο μυστηριώδεις και ανεξήγητες ληστείες. Η ταινία δεν έχει πολλές αναφορές σε
ιστορικά πρόσωπα ή γεγονότα σχετικά με τη μαγεία όπως προηγούμενες που έχω
περιγράψει, όμως το θέμα της δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο στον χώρο της μαγείας. Οι
καλλιτέχνες που ασχολούνται με την τέχνη της μαγείας και οι άνθρωποι που έχουν
αναγάγει την εξαπάτηση του κόσμου σε τέχνη για το μεροκάματο τους ( γνωστοί και
ως con artists)
μπορεί να έχουν παράλληλους βίους, αλλά αυτές οι παράλληλες γραμμές είναι
αρκετά κοντά η μία στην άλλη και έχουν υπάρξει φορές στην ιστορία της μαγείας
που έχουν συναντηθεί.
Μια από τις πρώτες αναφορές συνεργασίας μάγων και απατεώνων που είχαν σαν σκοπό την ελάφρυνση του κόσμου από το πολύτιμο περιεχόμενο της τσέπης τους αποτυπώνεται τόσο όμορφα στον διάσημο πίνακα του Hieronymus Bosch “The Conjurer” (http://en.wikipedia.org/wiki/File:Hieronymus_Bosch_051.jpg). Στον πίνακα διακρίνεται ένας μάγος της εποχής να παρουσιάζει ένα γνωστό παιχνίδι-απάτη σκοπός του οποίου ήταν να βρει ο θεατής σε ποιο από τα 3 κύπελλα πάνω στο τραπέζι ήταν κρυμμένο ένα μπαλάκι. Ενόσω λοιπόν ο θεατής ήταν απασχολημένος στο να παρακολουθεί που πάει το μπαλάκι όταν ο μάγος ανακάτευε τα κύπελλα, συνεργάτες του τελευταίου εξαφάνιζαν με τη σειρά τους οτιδήποτε πολύτιμο βρισκόταν στις τσέπες των ανυποψίαστων θεατών.
Με την πάροδο των αιώνων ίσως το αντικείμενο που να εμφανίζεται πιο συχνά σε σύνδεση μεταξύ μάγων και απατεώνων να μην είναι τίποτα άλλο παρά μια τράπουλα. Από τη δημιουργία του γνωστού παιχνιδιού-απάτη 3 card monte (γνωστό στα ελληνικά ως “βρες τον παπά”) μέχρι το στήσιμο ολόκληρων παρτίδων ή τουρνουά πόκερ, η τράπουλα έχει κυρίαρχη θέση στον τομέα της απάτης. Ένα μέρος του βιβλίου “The expert at the card table” που γράφτηκε το 1901, του πιο γνωστού βιβλίου που έχει γραφτεί ποτέ σχετικά με τις τεχνικές που μπορεί κανείς να κάνει με μια τράπουλα, είναι αφιερωμένο αποκλειστικά στο πώς να κλέβεις στα χαρτιά. Επίσης, αν και η πραγματική ταυτότητα του ανθρώπου που το υπογράφει με το ψευδώνυμο S.W. Erdnase παραμένει ακόμα και σήμερα άγνωστη, όσοι έχουν καταφέρει να φτάσουν πολύ κοντά στην λύση του μυστηρίου λένε ότι πρόκειται ίσως για έναν από τους πιο φημισμένους χαρτοκλέφτες εκείνης της εποχής με το επίθετο Andrews (το οποίο εμφανίζεται αν κανείς διαβάσει το ψευδώνυμο
S.W. Erdnase ανάποδα από τα δεξιά προς τα αριστερά). Στα μεταγενέστερα χρόνια, δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που μεγάλα ονόματα της μαγείας είχαν πρωταγωνιστήσει σε ιστορίες που αφορούσαν εξαπάτηση άλλων παικτών σε χαρτοπαιχτικά παιχνίδια, ακόμα και σε περιπτώσεις που οι άλλοι παίκτες ήταν επικίνδυνα πρόσωπα της μαφίας. Ίσως η πιο γνωστή ιστορία εκείνης της περιόδου να είναι αυτή του John Scarne ενός ανθρώπου του οποίου το όνομα ήταν πάντα άρρηκτα συνδεδεμένο με τις τεχνικές του να κλέβεις στα χαρτιά και τους ανθρώπους του υποκόσμου. Η ιστορία λέει ότι οι πιο επικίνδυνοι μαφιόζοι της Νέας Υόρκης κάλεσαν τον Scarne σε ένα δωμάτιο θέλοντας να δοκιμάσουν τις ικανότητες του με μια τράπουλα, του έδωσαν μια δική τους τράπουλα που είχαν ανακατέψει πριν και τον προκάλεσαν να βρει τους 4 άσσους απλά και μόνο κόβοντας και ανακατεύοντας. Λίγα λεπτά αργότερα ο Scarne είχε γράψει ιστορία αφήνοντας πάνω στο τραπέζι 4 άσσους, όλους τους υπόλοιπους έκπληκτους και τους μεταγενέστερους να αναρωτιούνται μέχρι σήμερα πως τα κατάφερε.
Στη σημερινή εποχή, οι ιστορίες των μάγων-απατεώνων αφηγούνται συνήθως με πιο ρομαντική διάθεση έχοντας τις περισσότερες φορές σαν θύματα άλλους απατεώνες ή ανθρώπους του υποκόσμου και όχι ανυποψίαστο και αθώο κόσμο. Μπορείτε να αισθάνεστε ασφαλείς με την παρέα ενός μάγου χωρίς να έχετε την ανησυχία ότι θα φύγετε με ελαφρύτερο το πορτοφόλι σας ή τα πολύτιμα σας υπάρχοντα. Σκοπός του σύγχρονου μάγου είναι η διασκέδαση, η μυσταγωγία και το ταξίδι που μπορεί να προσφέρει στο κοινό μέσα από την επίδειξη της τέχνης του. Ιστορίες μάγων που είναι δαιμόνιοι εγκέφαλοι συμμοριών που οργανώνουν ληστείες υπερπαραγωγές αφήνοντας όλο τον κόσμο άφωνο και προβληματισμένο μπορείτε να απολαύσετε προς το παρόν μόνο στα τοπικά σας σινεμά.
Κλείνοντας, δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω σε ένα άρθρο σαν αυτό το όνομα του Apollo Robbins του αυτοαποκαλούμενου Gentleman Thief. Ο Apollo είναι κατά τη σύμφωνη γνώμη πολλών ειδικών ανά τον κόσμο ο καλύτερος και πιο ικανός μάγος στο να μπορέσει να αποσπάσει αντικείμενα από τους θεατές που παρακολουθούν τις επιδείξεις του. Φυσικά όλα αυτά είναι μέρος της παράστασης και όλα τα αντικείμενα παραδίδονται ξανά πίσω στους νόμιμους κατόχους τους. Για να είμαστε απόλυτα δίκαιοι πρέπει να δείξουμε και την άλλη πλευρά του νομίσματος μιας και δεν υπάρχουν καλύτεροι ειδικοί από τους μάγους στην αντιμετώπιση εγκλημάτων που έχουν να κάνουν με απάτες τέτοιου είδους. Τόσο ο Apollo Robbins όσο και οι Jason England, Steve Forte και R. Paul Wilson για να αναφέρουμε μερικούς, έχουν δουλέψει σαν ειδικοί σύμβουλοι για να μορφώσουν το κοινό ενάντια σε πολλών ειδών απάτες και χρησιμοποιούνται σαν ειδικοί εμπειρογνώμονες σε τέτοιου είδους ζητήματα.
Αφού απολαύσετε την ταινία στους κινηματογράφους, μπορείτε να πάρετε μια γεύση από αυτά που προανέφερα στα παρακάτω links.
Μια από τις πρώτες αναφορές συνεργασίας μάγων και απατεώνων που είχαν σαν σκοπό την ελάφρυνση του κόσμου από το πολύτιμο περιεχόμενο της τσέπης τους αποτυπώνεται τόσο όμορφα στον διάσημο πίνακα του Hieronymus Bosch “The Conjurer” (http://en.wikipedia.org/wiki/File:Hieronymus_Bosch_051.jpg). Στον πίνακα διακρίνεται ένας μάγος της εποχής να παρουσιάζει ένα γνωστό παιχνίδι-απάτη σκοπός του οποίου ήταν να βρει ο θεατής σε ποιο από τα 3 κύπελλα πάνω στο τραπέζι ήταν κρυμμένο ένα μπαλάκι. Ενόσω λοιπόν ο θεατής ήταν απασχολημένος στο να παρακολουθεί που πάει το μπαλάκι όταν ο μάγος ανακάτευε τα κύπελλα, συνεργάτες του τελευταίου εξαφάνιζαν με τη σειρά τους οτιδήποτε πολύτιμο βρισκόταν στις τσέπες των ανυποψίαστων θεατών.
Με την πάροδο των αιώνων ίσως το αντικείμενο που να εμφανίζεται πιο συχνά σε σύνδεση μεταξύ μάγων και απατεώνων να μην είναι τίποτα άλλο παρά μια τράπουλα. Από τη δημιουργία του γνωστού παιχνιδιού-απάτη 3 card monte (γνωστό στα ελληνικά ως “βρες τον παπά”) μέχρι το στήσιμο ολόκληρων παρτίδων ή τουρνουά πόκερ, η τράπουλα έχει κυρίαρχη θέση στον τομέα της απάτης. Ένα μέρος του βιβλίου “The expert at the card table” που γράφτηκε το 1901, του πιο γνωστού βιβλίου που έχει γραφτεί ποτέ σχετικά με τις τεχνικές που μπορεί κανείς να κάνει με μια τράπουλα, είναι αφιερωμένο αποκλειστικά στο πώς να κλέβεις στα χαρτιά. Επίσης, αν και η πραγματική ταυτότητα του ανθρώπου που το υπογράφει με το ψευδώνυμο S.W. Erdnase παραμένει ακόμα και σήμερα άγνωστη, όσοι έχουν καταφέρει να φτάσουν πολύ κοντά στην λύση του μυστηρίου λένε ότι πρόκειται ίσως για έναν από τους πιο φημισμένους χαρτοκλέφτες εκείνης της εποχής με το επίθετο Andrews (το οποίο εμφανίζεται αν κανείς διαβάσει το ψευδώνυμο
S.W. Erdnase ανάποδα από τα δεξιά προς τα αριστερά). Στα μεταγενέστερα χρόνια, δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που μεγάλα ονόματα της μαγείας είχαν πρωταγωνιστήσει σε ιστορίες που αφορούσαν εξαπάτηση άλλων παικτών σε χαρτοπαιχτικά παιχνίδια, ακόμα και σε περιπτώσεις που οι άλλοι παίκτες ήταν επικίνδυνα πρόσωπα της μαφίας. Ίσως η πιο γνωστή ιστορία εκείνης της περιόδου να είναι αυτή του John Scarne ενός ανθρώπου του οποίου το όνομα ήταν πάντα άρρηκτα συνδεδεμένο με τις τεχνικές του να κλέβεις στα χαρτιά και τους ανθρώπους του υποκόσμου. Η ιστορία λέει ότι οι πιο επικίνδυνοι μαφιόζοι της Νέας Υόρκης κάλεσαν τον Scarne σε ένα δωμάτιο θέλοντας να δοκιμάσουν τις ικανότητες του με μια τράπουλα, του έδωσαν μια δική τους τράπουλα που είχαν ανακατέψει πριν και τον προκάλεσαν να βρει τους 4 άσσους απλά και μόνο κόβοντας και ανακατεύοντας. Λίγα λεπτά αργότερα ο Scarne είχε γράψει ιστορία αφήνοντας πάνω στο τραπέζι 4 άσσους, όλους τους υπόλοιπους έκπληκτους και τους μεταγενέστερους να αναρωτιούνται μέχρι σήμερα πως τα κατάφερε.
Στη σημερινή εποχή, οι ιστορίες των μάγων-απατεώνων αφηγούνται συνήθως με πιο ρομαντική διάθεση έχοντας τις περισσότερες φορές σαν θύματα άλλους απατεώνες ή ανθρώπους του υποκόσμου και όχι ανυποψίαστο και αθώο κόσμο. Μπορείτε να αισθάνεστε ασφαλείς με την παρέα ενός μάγου χωρίς να έχετε την ανησυχία ότι θα φύγετε με ελαφρύτερο το πορτοφόλι σας ή τα πολύτιμα σας υπάρχοντα. Σκοπός του σύγχρονου μάγου είναι η διασκέδαση, η μυσταγωγία και το ταξίδι που μπορεί να προσφέρει στο κοινό μέσα από την επίδειξη της τέχνης του. Ιστορίες μάγων που είναι δαιμόνιοι εγκέφαλοι συμμοριών που οργανώνουν ληστείες υπερπαραγωγές αφήνοντας όλο τον κόσμο άφωνο και προβληματισμένο μπορείτε να απολαύσετε προς το παρόν μόνο στα τοπικά σας σινεμά.
Κλείνοντας, δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω σε ένα άρθρο σαν αυτό το όνομα του Apollo Robbins του αυτοαποκαλούμενου Gentleman Thief. Ο Apollo είναι κατά τη σύμφωνη γνώμη πολλών ειδικών ανά τον κόσμο ο καλύτερος και πιο ικανός μάγος στο να μπορέσει να αποσπάσει αντικείμενα από τους θεατές που παρακολουθούν τις επιδείξεις του. Φυσικά όλα αυτά είναι μέρος της παράστασης και όλα τα αντικείμενα παραδίδονται ξανά πίσω στους νόμιμους κατόχους τους. Για να είμαστε απόλυτα δίκαιοι πρέπει να δείξουμε και την άλλη πλευρά του νομίσματος μιας και δεν υπάρχουν καλύτεροι ειδικοί από τους μάγους στην αντιμετώπιση εγκλημάτων που έχουν να κάνουν με απάτες τέτοιου είδους. Τόσο ο Apollo Robbins όσο και οι Jason England, Steve Forte και R. Paul Wilson για να αναφέρουμε μερικούς, έχουν δουλέψει σαν ειδικοί σύμβουλοι για να μορφώσουν το κοινό ενάντια σε πολλών ειδών απάτες και χρησιμοποιούνται σαν ειδικοί εμπειρογνώμονες σε τέτοιου είδους ζητήματα.
Αφού απολαύσετε την ταινία στους κινηματογράφους, μπορείτε να πάρετε μια γεύση από αυτά που προανέφερα στα παρακάτω links.
Manos Savant
R.
Paul Wilson
– The Real Hustle – εκπομπή αφιερωμένη στο να αποκαλύπτει
στον κόσμο πως γίνονται γνωστές απάτες (δείτε αν την έχετε πατήσει κι εσείς ή
κάποιος γνωστός σας με αυτή την απάτη):
https://www.youtube.com/watch?v=dRfnrQH2r7U
https://www.youtube.com/watch?v=dRfnrQH2r7U
Σε αυτό το άρθρο θα ασχοληθούμε με άλλη μία ταινία που είχε
άμεση σχέση με τη μαγεία στο θέμα της και αγαπήθηκε από πολλούς θεατές ανά τον
κόσμο, μάγους και μη. Η ταινία αυτή ονομάζεται “The Illusionist”
και κυκλοφόρησε στην Ελλάδα με τον τίτλο “Ο μάγος Aϊζενχάιμ”. Την ταινία έγραψε και
σκηνοθέτησε ο Neil Burger και ήταν βασισμένη σε μια σύντομη
ιστορία του Steven Millhauser. Το καστ της ταινίας αποτελείται από
αρκετούς αξιόλογους ηθοποιούς όπως οι Edward Norton, Paul Giamatti και Jessica Biel.
Η ιστορία που πραγματεύεται η ταινία είναι αρκετά ενδιαφέρουσα αλλά σκοπός
αυτού του άρθρου είναι να εξετάσει την ταινία σε περισσότερο βάθος και να
αναδείξει τις αναφορές που γίνονται σε σχέση με την τέχνη της μαγείας της τότε
εποχής.
Ας αρχίσουμε από τον ίδιο τον πρωταγωνιστή και τον χαρακτήρα του. Σύμφωνα με τους δημιουργούς της ταινίας, ο χαρακτήρας του πρωταγωνιστή βασίζεται στον Erik Jan Hanussen, έναν μάγο που ήταν αρκετά γνωστός στην περιοχή της Βιέννης στις αρχές του 20ου αιώνα και δολοφονήθηκε από τους ναζί το 1933. Η ταινία ξεκινάει περιγράφοντας τη ζωή του πρωταγωνιστή όταν ήταν ακόμα παιδί και κάνει τα πρώτα του βήματα στον χώρο της μαγείας, και τον βλέπουμε να κάνει ένα κλασικό εφέ που ονομάζεται “The rising card” κατά το οποίο ένα επιλεγμένο φύλλο σηκώνεται από μόνο του μέσα από την τράπουλα και στο τέλος αιωρείται μέχρι το προτεταμένο χέρι του μάγου. Καθ’ όλη την διάρκεια της ταινίας επίσης υπάρχουν εφέ που παρουσιάζει ο πρωταγωνιστής τα οποία είναι βασισμένα σε παρουσιάσεις που όντως γίνονταν εκείνη την περίοδο από γνωστούς μάγους.
Τα πιο γνωστά ίσως να είναι 3 εφέ που παίζουν βασικό ρόλο στην πλοκή της ταινίας. Το πρώτο είναι το “Orange tree illusion” το οποίο παρουσιάζει ο Edward Norton κατά τη διάρκεια της πρώτης του παράστασης στην ταινία και με αυτό αφήνει άφωνο τον Paul Giamatti που βρίσκεται στον ρόλο του επιθεωρητή Uhl και τον παρακολουθεί από το κοινό. Το εφέ αυτό είναι βασισμένο στο “Orange tree automata” επίσης γνωστό και σαν “The Marvelous Orange Tree” το οποίο είναι κλασικό στον χώρο της μαγείας και δημιουργήθηκε από τον γάλλο μάγο Jean Eugene Robert-Houdin που από πολλούς θεωρείται ο πατέρας της σύγχρονης μαγείας λόγω του ότι ήταν από τους πρώτους που δημιούργησε μηχανισμούς για να παρουσιάσει μαγικά εφέ στο κοινό χρησιμοποιώντας τις γνώσεις του σαν ωρολογοποιός και δεν βασίστηκε μόνο στις τεχνικές δεξιοτεχνίας. Ο Robert-Houdin ήταν επίσης ο άνθρωπος που μετέφερε τη μαγεία από τους δρόμους μέσα σε θέατρα και έδινε παραστάσεις φορώντας επίσημα ρούχα της εποχής, κάτι που πολλοί μάγοι μιμούνται ακόμα και σήμερα.
Το δεύτερο εφέ που θα αναλύσουμε διαδραματίζεται στο παλάτι του πρίγκιπα Leopold όταν ο μάγος Αϊζενχάιμ του ζητάει να δανειστεί το σπαθί του και εφόσον το στερεώσει όρθιο στο πάτωμα ζητάει από έναν-έναν τους παρευρισκόμενους να προσπαθήσουν να το σηκώσουν μόνο για να διαπιστώσουν ότι είναι ανήμποροι να το κάνουν. Το εφέ αυτό έχει άμεση σύνδεση με άλλη μια δημιουργία του Robert-Houdin αν και στην κλασική παρουσίαση χρησιμοποιούνταν ένα μικρό μπαούλο και όχι σπαθί. Το σπαθί χρησιμοποιείται στην ταινία για πρακτικούς λόγους μιας και παίζει ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας. Το κλασικό εφέ όμως του Robert-Houdin δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα αυτό της ταινίας μιας και υπάρχει μια απίστευτη ιστορία που το πλαισιώνει. Λέγεται ότι κατά τη διάρκεια της επανάστασης των Αράβων της Αλγερίας εναντίον των γάλλων αποικιστών το 1856 ο Ναπολέων ο 3ος έστειλε τον Robert-Houdin εκεί για να εντυπωσιάσει τους επαναστάτες με τις “μαγικές του δυνάμεις” και να τους κάνει να σταματήσουν τον πόλεμο. Ο Robert-Houdin εκτός του ότι επέτρεψε σε έναν Άραβα να τον πυροβολήσει με μια υπογραμμένη σφαίρα για να αποδείξει στο τέλος ότι την έπιασε ανάμεσα στα δόντια του, επίσης κατάφερε να πείσει τους Άραβες ότι μπορεί να τους αποδυναμώσει τελείως όταν ζήτησε από τους πιο δυνατούς τους στρατιώτες να προσπαθήσουν να σηκώσουν από το πάτωμα ένα φαινομενικά πανάλαφρο ξύλινο κουτί μόνο για να διαπιστώσουν ότι ήταν ανήμποροι να το κάνουν. Οι Άραβες αντάρτες τρομοκρατημένοι από τις ανεξήγητες δυνάμεις του Robert-Houdin σταμάτησαν αμέσως τον πόλεμο.
Το τρίτο εφέ που θα εξετάσουμε και από τα βασικότερα της ταινίας, είναι η εμφάνιση διάφανων άυλων φαντασμάτων πάνω στη σκηνή του θεάτρου τα οποία μπορούσαν επίσης να συνομιλήσουν με τον κόσμο. Όσο και αν ακούγεται περίεργο, αυτό συνέβαινε σε θέατρα της τότε εποχής και βασίζεται στην τεχνική που δημιούργησε ο John Henry Pepper και γι’ αυτό πήρε το όνομα “Pepper’s ghost”.
Ας αρχίσουμε από τον ίδιο τον πρωταγωνιστή και τον χαρακτήρα του. Σύμφωνα με τους δημιουργούς της ταινίας, ο χαρακτήρας του πρωταγωνιστή βασίζεται στον Erik Jan Hanussen, έναν μάγο που ήταν αρκετά γνωστός στην περιοχή της Βιέννης στις αρχές του 20ου αιώνα και δολοφονήθηκε από τους ναζί το 1933. Η ταινία ξεκινάει περιγράφοντας τη ζωή του πρωταγωνιστή όταν ήταν ακόμα παιδί και κάνει τα πρώτα του βήματα στον χώρο της μαγείας, και τον βλέπουμε να κάνει ένα κλασικό εφέ που ονομάζεται “The rising card” κατά το οποίο ένα επιλεγμένο φύλλο σηκώνεται από μόνο του μέσα από την τράπουλα και στο τέλος αιωρείται μέχρι το προτεταμένο χέρι του μάγου. Καθ’ όλη την διάρκεια της ταινίας επίσης υπάρχουν εφέ που παρουσιάζει ο πρωταγωνιστής τα οποία είναι βασισμένα σε παρουσιάσεις που όντως γίνονταν εκείνη την περίοδο από γνωστούς μάγους.
Τα πιο γνωστά ίσως να είναι 3 εφέ που παίζουν βασικό ρόλο στην πλοκή της ταινίας. Το πρώτο είναι το “Orange tree illusion” το οποίο παρουσιάζει ο Edward Norton κατά τη διάρκεια της πρώτης του παράστασης στην ταινία και με αυτό αφήνει άφωνο τον Paul Giamatti που βρίσκεται στον ρόλο του επιθεωρητή Uhl και τον παρακολουθεί από το κοινό. Το εφέ αυτό είναι βασισμένο στο “Orange tree automata” επίσης γνωστό και σαν “The Marvelous Orange Tree” το οποίο είναι κλασικό στον χώρο της μαγείας και δημιουργήθηκε από τον γάλλο μάγο Jean Eugene Robert-Houdin που από πολλούς θεωρείται ο πατέρας της σύγχρονης μαγείας λόγω του ότι ήταν από τους πρώτους που δημιούργησε μηχανισμούς για να παρουσιάσει μαγικά εφέ στο κοινό χρησιμοποιώντας τις γνώσεις του σαν ωρολογοποιός και δεν βασίστηκε μόνο στις τεχνικές δεξιοτεχνίας. Ο Robert-Houdin ήταν επίσης ο άνθρωπος που μετέφερε τη μαγεία από τους δρόμους μέσα σε θέατρα και έδινε παραστάσεις φορώντας επίσημα ρούχα της εποχής, κάτι που πολλοί μάγοι μιμούνται ακόμα και σήμερα.
Το δεύτερο εφέ που θα αναλύσουμε διαδραματίζεται στο παλάτι του πρίγκιπα Leopold όταν ο μάγος Αϊζενχάιμ του ζητάει να δανειστεί το σπαθί του και εφόσον το στερεώσει όρθιο στο πάτωμα ζητάει από έναν-έναν τους παρευρισκόμενους να προσπαθήσουν να το σηκώσουν μόνο για να διαπιστώσουν ότι είναι ανήμποροι να το κάνουν. Το εφέ αυτό έχει άμεση σύνδεση με άλλη μια δημιουργία του Robert-Houdin αν και στην κλασική παρουσίαση χρησιμοποιούνταν ένα μικρό μπαούλο και όχι σπαθί. Το σπαθί χρησιμοποιείται στην ταινία για πρακτικούς λόγους μιας και παίζει ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας. Το κλασικό εφέ όμως του Robert-Houdin δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα αυτό της ταινίας μιας και υπάρχει μια απίστευτη ιστορία που το πλαισιώνει. Λέγεται ότι κατά τη διάρκεια της επανάστασης των Αράβων της Αλγερίας εναντίον των γάλλων αποικιστών το 1856 ο Ναπολέων ο 3ος έστειλε τον Robert-Houdin εκεί για να εντυπωσιάσει τους επαναστάτες με τις “μαγικές του δυνάμεις” και να τους κάνει να σταματήσουν τον πόλεμο. Ο Robert-Houdin εκτός του ότι επέτρεψε σε έναν Άραβα να τον πυροβολήσει με μια υπογραμμένη σφαίρα για να αποδείξει στο τέλος ότι την έπιασε ανάμεσα στα δόντια του, επίσης κατάφερε να πείσει τους Άραβες ότι μπορεί να τους αποδυναμώσει τελείως όταν ζήτησε από τους πιο δυνατούς τους στρατιώτες να προσπαθήσουν να σηκώσουν από το πάτωμα ένα φαινομενικά πανάλαφρο ξύλινο κουτί μόνο για να διαπιστώσουν ότι ήταν ανήμποροι να το κάνουν. Οι Άραβες αντάρτες τρομοκρατημένοι από τις ανεξήγητες δυνάμεις του Robert-Houdin σταμάτησαν αμέσως τον πόλεμο.
Το τρίτο εφέ που θα εξετάσουμε και από τα βασικότερα της ταινίας, είναι η εμφάνιση διάφανων άυλων φαντασμάτων πάνω στη σκηνή του θεάτρου τα οποία μπορούσαν επίσης να συνομιλήσουν με τον κόσμο. Όσο και αν ακούγεται περίεργο, αυτό συνέβαινε σε θέατρα της τότε εποχής και βασίζεται στην τεχνική που δημιούργησε ο John Henry Pepper και γι’ αυτό πήρε το όνομα “Pepper’s ghost”.
Κατά τη διάρκεια της
παρουσίασης αυτού του εφέ οι θεατές μπορούσαν να δουν μια άυλη ανθρώπινη
φιγούρα να εμφανίζεται ως δια μαγείας πάνω στη σκηνή, να περιφέρεται γύρω από
τον μάγο, να μπορεί να συνομιλεί με τους θεατές και στο τέλος να εξαφανίζεται
τόσο ξαφνικά όσο εμφανίστηκε.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να αναφέρω ότι εκτός των μεγάλων illusion που παρουσιάζονται κατά τη διάρκεια της ταινίας, ο πρωταγωνιστής φαίνεται να κάνει και άλλα μαγικά στα οποία δεν χρησιμοποιεί τίποτα άλλο παρά μόνο την ικανότητα του στα χέρια. Για την εκτέλεση αυτών των εφέ, ο Edward Norton δούλεψε αρκετό καιρό και προπονήθηκε με τους συμβούλους μαγικών της ταινίας James Freedman και Ricky Jay. Στους τίτλους τέλους της ταινίας η παραγωγή φαίνεται επίσης να συνεργάστηκε με τους μάγους Michael Weber, Scott Penrose και Michael Giannantonio. Κάτι άλλο που μπορεί κανείς να παρατηρήσει στους τίτλους τέλους είναι ότι το όνομα του χαρακτήρα που υποδύεται ο ηθοποιός Philip McGough είναι Dr. Hofzinser, βασισμένο στον αυστριακής καταγωγής μάγο Johann Nepomuk Hofzinser.
Στην ταινία τα εφέ που προανέφερα εμφανίστηκαν σαν παραλλαγές των κλασικών και για την άψογη εκτέλεση τους για τη διασκέδαση του κοινού του 21ου αιώνα που είμαστε εμείς χρειάστηκε να γίνει ψηφιακή επεξεργασία. Παρ’ όλα αυτά υπάρχει μια ιδιαίτερη αίσθηση μαγείας που αποπνέει και από τα κλασικά εφέ εκείνης της εποχής οπότε παρακάτω είναι διαθέσιμα κάποια links για να παρακολουθήσετε πως φαινόταν αρχικά. Κανένα από τα παρακάτω εφέ δεν έχει ενισχυθεί με την χρήση ειδικών εφέ και οποιοσδήποτε βρισκόταν στο κοινό ενός θεάτρου θα έβλεπε ακριβώς το ίδιο με αυτό που δείχνουν τα παρακάτω βίντεο:
Orange tree automata (performed by Paul Daniels):
https://www.youtube.com/watch?v=-As0qQXVJhA
Τελειώνοντας, θα ήθελα να αναφέρω ότι εκτός των μεγάλων illusion που παρουσιάζονται κατά τη διάρκεια της ταινίας, ο πρωταγωνιστής φαίνεται να κάνει και άλλα μαγικά στα οποία δεν χρησιμοποιεί τίποτα άλλο παρά μόνο την ικανότητα του στα χέρια. Για την εκτέλεση αυτών των εφέ, ο Edward Norton δούλεψε αρκετό καιρό και προπονήθηκε με τους συμβούλους μαγικών της ταινίας James Freedman και Ricky Jay. Στους τίτλους τέλους της ταινίας η παραγωγή φαίνεται επίσης να συνεργάστηκε με τους μάγους Michael Weber, Scott Penrose και Michael Giannantonio. Κάτι άλλο που μπορεί κανείς να παρατηρήσει στους τίτλους τέλους είναι ότι το όνομα του χαρακτήρα που υποδύεται ο ηθοποιός Philip McGough είναι Dr. Hofzinser, βασισμένο στον αυστριακής καταγωγής μάγο Johann Nepomuk Hofzinser.
Στην ταινία τα εφέ που προανέφερα εμφανίστηκαν σαν παραλλαγές των κλασικών και για την άψογη εκτέλεση τους για τη διασκέδαση του κοινού του 21ου αιώνα που είμαστε εμείς χρειάστηκε να γίνει ψηφιακή επεξεργασία. Παρ’ όλα αυτά υπάρχει μια ιδιαίτερη αίσθηση μαγείας που αποπνέει και από τα κλασικά εφέ εκείνης της εποχής οπότε παρακάτω είναι διαθέσιμα κάποια links για να παρακολουθήσετε πως φαινόταν αρχικά. Κανένα από τα παρακάτω εφέ δεν έχει ενισχυθεί με την χρήση ειδικών εφέ και οποιοσδήποτε βρισκόταν στο κοινό ενός θεάτρου θα έβλεπε ακριβώς το ίδιο με αυτό που δείχνουν τα παρακάτω βίντεο:
Orange tree automata (performed by Paul Daniels):
https://www.youtube.com/watch?v=-As0qQXVJhA
Blue room illusion ( Pepper’s ghost variation – as
shown in Lance Burton’s DVD Secrets of Magic):
https://www.youtube.com/watch?v=DCQiocETD9c
https://www.youtube.com/watch?v=DCQiocETD9c
Ελπίζω να απολαύσετε την ταινία και τα βίντεο όσο κι εγώ.
Manos Savant
Τετάρτη 26 Ιουνίου 2013
Η τέχνη της μαγείας σε ταινίες
Άρθρο 1
Άρθρο 1
Αρκετές ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου έχουν
ασχοληθεί είτε εξ’ ολοκλήρου
είτε αποσπασματικά με την τέχνη της μαγείας.
Σε
μια σειρά άρθρων θα ασχοληθώ με τις πιο γνωστές από αυτές και θα εξετάσουμε τις
αναφορές τους στον χώρο της μαγείας καθώς και αναφορές σε ιστορικά γεγονότα.
Στο πρώτο μου άρθρο θα ήθελα να αναφερθώ στην ταινία The Prestige
του 2006 με πρωταγωνιστές τους Hugh Jackman, Christian
Bale, Michael
Caine και φυσικά την Scarlett Johansson.
Η ταινία φτιάχτηκε από τους Jonathan
Nolan και Christopher Nolan
(επίσης γνωστούς από την τριλογία των ταινιών Batman) και ήταν βασισμένη στο βιβλίο του Christopher Priest.
Ας εξετάσουμε λοιπόν την ταινία σε λίγο περισσότερο βάθος απ’ ότι μπορεί να την δει ένας απλός θεατής. Καταρχήν η ταινία βασίζεται στην αντιπαλότητα και τον ανταγωνισμό 2 μάγων και διαδραματίζεται στα τέλη του 19ου αιώνα στην Αγγλία. Τα ονόματα των 2 βασικών χαρακτήρων της ταινίας είναι Alfred Borden και Robert Angier των οποίων τα πρώτα γράμματα σχηματίζουν την λέξη ABRA όπως τη γνωστή φράση ABRA CADABRA που χρησιμοποιείται συχνά στα μαγικά. Επίσης τυχαία δεν είναι και τα καλλιτεχνικά τους ονόματα με τα οποία είναι γνωστοί στη σκηνή, “The Great Danton” και “The Professor”. Το πρώτο αναφέρεται στον γνωστό μάγο της τότε εποχής Harry August Jansen που ήταν γνωστός με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο “Dante the Magician” ή “The Great Dante”. Το δεύτερο αναφέρεται σε έναν μεταγενέστερο μάγο τον Dai Vernon, ο οποίος θεωρείται από τους μάγους παγκοσμίως ως ίσως ο καλύτερος δεξιοτέχνης μάγος που έζησε ποτέ. Όλοι οι υπόλοιποι μάγοι συχνά αναφέρονταν στο πρόσωπο του με τον τιμητικό τίτλο “The professor” για να εκφράσουν την αναγνώριση του ξεχωριστού και απαράμιλλου ταλέντου του.Μια άλλη ιστορική αναφορά που γίνεται στην ταινία, είναι αυτή στο πρόσωπο του Chung Ling Soo, όταν ο χαρακτήρας που υποδύεται ο Michael Caine στέλνει τους μάγους Christian Bale και Hugh Jackman να παρακολουθήσουν την παράσταση ενός υπερήλικα ασιάτη μάγου και να προσπαθήσουν να καταλάβουν πώς κάνει το κόλπο που εμφανίζει μια τεράστια γυάλα με ένα χρυσόψαρο η οποία φυσικά είναι γεμάτη νερό και ζυγίζει πολλά κιλά. Μετά το τέλος της παράστασης, ο Hugh Jackman φαίνεται να καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό, είναι να κουβαλάει την τεράστια αυτή γυάλα κάτω από την κελεμπία του, συνειδητοποιώντας έτσι ότι ο μάγος αυτός δεν είναι υπερήλικας, αλλά νεότατος και δυνατός και όλα αυτά είναι απλά ένα προσωπείο και ένας ρόλος που υιοθετεί για να κρύψει καλύτερα το μυστικό του. Η αλήθεια είναι ακόμα πιο απίστευτη από αυτό που μας δείχνει η ταινία μιας και ο Chung Ling Soo ήταν πραγματικό πρόσωπο που έζησε εκείνη την εποχή και όχι μόνο δεν ήταν γέρος αλλά δεν ήταν καν ασιάτης. Ο Chung Ling Soo ήταν ένας χαρακτήρας που επινόησε ο αμερικανικής καταγωγής μάγος William Ellsworth Robinson για να εκμεταλλευτεί, επιτυχώς όπως αποδείχτηκε, την αγάπη και το θαυμασμό του τότε κοινού για το πέπλο μυστηρίου που περιέκλειε ότι είχε να κάνει με την Άπω Ανατολή. Η πραγματική ταυτότητα του Robinson αποκαλύφθηκε μόνο μετά το θάνατο του ο οποίος προκλήθηκε κατά τη διάρκεια μιας εκτέλεσης του φημισμένου illusion της εποχής bullet catch (πιάσιμο της σφαίρας με γυμνά χέρια) το οποίο περιγράφεται σε άλλο σημείο της ταινίας. Ιστορικά το ατύχημα του συγκεκριμένου μάγου δεν ήταν το μοναδικό κατά την παρουσίαση του συγκεκριμένου εφέ, αλλά ίσως να είναι το πιο διάσημο μιας και στάθηκε η αφορμή για την αποκάλυψη της πραγματικής του ταυτότητας. Ο Robinson φέρεται να είπε όταν κατάλαβε ότι η σφαίρα τον τραυμάτισε θανάσιμα “My God, I've been shot” . Αυτά εκτός από τα τελευταία του λόγια ήταν και τα πρώτα αγγλικά που είχε μιλήσει πάνω στη σκηνή για μια περίοδο 19 χρόνων.
Η ταινία παρουσιάζει τον χαρακτήρα του Chung Ling Soo όχι μόνο για να φωτογραφίσει αυτό το ιστορικό πρόσωπο αλλά περισσότερο για να παρουσιάσει στο κοινό την νοοτροπία των μάγων της εποχής να έχουν την ταυτότητα του μάγου όχι μόνο εντός αλλά και εκτός σκηνής. Σε πολλές περιπτώσεις είναι αξιοθαύμαστη η αφοσίωση στο ρόλο που έχει υιοθετήσει ο κάθε μάγος ακόμα και σε βαθμό που διαμορφώνει και την προσωπική τους ζωή. Αναφορές σε αυτό έχουμε στην ταινία ξανά στις σκηνές που ο Christian Bale χρησιμοποιεί το ψεύτικο μουστάκι του χαρακτήρα του όταν είναι έξω ακόμα και όταν δεν είναι επί σκηνής αλλά και στο μυστικό που κρύβει σχετικά με την εκτέλεση του πιο γνωστού του illusion στην ταινία.
Μια άλλη μορφή της πραγματικότητας των μάγων της εποχής που φωτογραφίζει πολύ πετυχημένα η ταινία είναι η επιθυμία τους να παρουσιάσουν το καλύτερο illusion και την εμμονή τους να μάθουν την μέθοδο όταν βλέπουν κάτι που δεν μπορούν να εξηγήσουν από άλλους μάγους.
Βλέπουμε τους πρωταγωνιστές να κατασκοπεύουν ο ένας τον άλλο παρακολουθώντας τις παραστάσεις τους μεταμφιεσμένοι, στέλνοντας δικούς τους κατασκόπους να πιάσουν δουλειά ως βοηθοί τους, ακόμα και κάνοντας διαρρήξεις στον χώρο που κρατάνε τα μαγικά τους σύνεργα για να μάθουν τα μυστικά τους. Η πραγματικότητα δεν απείχε πολύ από αυτό που βλέπουμε στην ταινία. Ίσως μια από τις πιο γνωστές ιστορίες στο χώρο της μαγείας που να ταιριάζουν με αυτή την εμμονή που παρουσιάζεται στην ταινία να μάθει ένας μάγος το μυστικό του άλλου να είναι αυτή του αμερικανού μάγου Harry Kellar και του John Nevil Maskelyne για την αιώρηση μιας γυναίκας. Η ιστορία φαίνεται να θέλει τον Harry Kellar να μαθαίνει ότι ο John Nevil Maskelyne κάνει αυτό το illusion της αιώρησης μιας γυναίκας βοηθού πάνω στη σκηνή και να θέλει απεγνωσμένα να μάθει τη μέθοδο. Παρακολουθώντας μεταμφιεσμένος τις παραστάσεις του Maskelyne από το κοινό, ο Kellar μην μπορώντας να καταλάβει τη μέθοδο φέρεται να σηκώνεται από τη θέση του κατά τη διάρκεια μιας παράστασης και να ανεβαίνει πάνω στη σκηνή κατά τη διάρκεια της αιώρησης για να μπορέσει να δει καλύτερα τι γίνεται και να μάθει το μυστικό. Ακόμα και τότε όμως, μην μπορώντας να συνειδητοποιήσει την ακριβή μέθοδο λειτουργίας, κατέληξε στο να δωροδοκήσει έναν από τους βοηθούς του Maskelyne για να του παραδώσει τα σχέδια του συγκεκριμένου illusion. Ο Kellar αργότερα βάσισε ένα μεγάλο μέρος της καριέρας του παρουσιάζοντας αυτό το illusion και ένα από τα πιο γνωστά του poster που είναι πλέον κλασικό στον χώρο της μαγείας είναι αυτό που ο Kellar αιωρεί την βοηθό του.
Ένα άλλο σημείο που μας δίνει κάποια στοιχεία για την παρουσίαση των μαγικών που γινόταν εκείνη την περίοδο έχει να κάνει με την παρουσία στην ταινία του εφευρέτη Nikola Tesla τον οποίο υποδύεται με μεγάλη επιτυχία ο David Bowie. Αν και ο μηχανισμός που φαίνεται να δίνει ο Tesla στον χαρακτήρα του Hugh Jackman φυσικά δεν υπήρξε ποτέ ιστορικά, πολλοί μάγοι της εποχής αρέσκονταν στο να χρησιμοποιούν παρόμοιες εφευρέσεις στα σόου τους μόνο και μόνο για τον λόγο ότι βοηθούσαν στην δραματικότητα της παρουσίασης και τότε ήταν μια εποχή που η επιστήμη προχωρούσε με τέτοιους ρυθμούς που πολλές φορές για τον απλό κόσμο δεν είχε καμία διαφορά από τη μαγεία.
Όλα αυτά που προανέφερα δεν θα μπορούσαν να είναι τόσο καλά φτιαγμένα αν δεν υπήρχε η πολύτιμη βοήθεια συμβούλων-μάγων στο πλευρό των δημιουργών της ταινίας. Ένας από αυτούς είναι και ο παγκοσμίου φήμης μάγος Ricky Jay ο οποίος εμφανίζεται σε μια μικρή σκηνή της ταινίας σαν ο μάγος για τον οποίο δούλευαν ο Hugh Jackman και ο Christian Bale όταν είχε γίνει το ατύχημα που προκάλεσε τον πνιγμό της συζύγου του πρώτου και έδωσε την αφορμή για την δημιουργία της έχθρας τους. Εκτός του Ricky Jay στους συμβούλους εμφανίζεται και το όνομα του Michael Weber και στους τίτλους τέλους η παραγωγή φαίνεται να ευχαριστεί τους David Copperfield και Derek DelGaudio.
Συστήνω ανεπιφύλακτα στον καθένα από εσάς να παρακολουθήσει αυτή την ταινία. Είναι εξαιρετικά καλοφτιαγμένη με ανατρεπτική πλοκή και σπουδαίες ερμηνείες. Ίσως αυτό το άρθρο να βοήθησε και λίγο στο να απολαύσετε την ταινία σε περισσότερο βάθος. Ελπίζω να την απολαύσετε όσο κι εγώ.
Manos Savant
Ας εξετάσουμε λοιπόν την ταινία σε λίγο περισσότερο βάθος απ’ ότι μπορεί να την δει ένας απλός θεατής. Καταρχήν η ταινία βασίζεται στην αντιπαλότητα και τον ανταγωνισμό 2 μάγων και διαδραματίζεται στα τέλη του 19ου αιώνα στην Αγγλία. Τα ονόματα των 2 βασικών χαρακτήρων της ταινίας είναι Alfred Borden και Robert Angier των οποίων τα πρώτα γράμματα σχηματίζουν την λέξη ABRA όπως τη γνωστή φράση ABRA CADABRA που χρησιμοποιείται συχνά στα μαγικά. Επίσης τυχαία δεν είναι και τα καλλιτεχνικά τους ονόματα με τα οποία είναι γνωστοί στη σκηνή, “The Great Danton” και “The Professor”. Το πρώτο αναφέρεται στον γνωστό μάγο της τότε εποχής Harry August Jansen που ήταν γνωστός με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο “Dante the Magician” ή “The Great Dante”. Το δεύτερο αναφέρεται σε έναν μεταγενέστερο μάγο τον Dai Vernon, ο οποίος θεωρείται από τους μάγους παγκοσμίως ως ίσως ο καλύτερος δεξιοτέχνης μάγος που έζησε ποτέ. Όλοι οι υπόλοιποι μάγοι συχνά αναφέρονταν στο πρόσωπο του με τον τιμητικό τίτλο “The professor” για να εκφράσουν την αναγνώριση του ξεχωριστού και απαράμιλλου ταλέντου του.Μια άλλη ιστορική αναφορά που γίνεται στην ταινία, είναι αυτή στο πρόσωπο του Chung Ling Soo, όταν ο χαρακτήρας που υποδύεται ο Michael Caine στέλνει τους μάγους Christian Bale και Hugh Jackman να παρακολουθήσουν την παράσταση ενός υπερήλικα ασιάτη μάγου και να προσπαθήσουν να καταλάβουν πώς κάνει το κόλπο που εμφανίζει μια τεράστια γυάλα με ένα χρυσόψαρο η οποία φυσικά είναι γεμάτη νερό και ζυγίζει πολλά κιλά. Μετά το τέλος της παράστασης, ο Hugh Jackman φαίνεται να καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό, είναι να κουβαλάει την τεράστια αυτή γυάλα κάτω από την κελεμπία του, συνειδητοποιώντας έτσι ότι ο μάγος αυτός δεν είναι υπερήλικας, αλλά νεότατος και δυνατός και όλα αυτά είναι απλά ένα προσωπείο και ένας ρόλος που υιοθετεί για να κρύψει καλύτερα το μυστικό του. Η αλήθεια είναι ακόμα πιο απίστευτη από αυτό που μας δείχνει η ταινία μιας και ο Chung Ling Soo ήταν πραγματικό πρόσωπο που έζησε εκείνη την εποχή και όχι μόνο δεν ήταν γέρος αλλά δεν ήταν καν ασιάτης. Ο Chung Ling Soo ήταν ένας χαρακτήρας που επινόησε ο αμερικανικής καταγωγής μάγος William Ellsworth Robinson για να εκμεταλλευτεί, επιτυχώς όπως αποδείχτηκε, την αγάπη και το θαυμασμό του τότε κοινού για το πέπλο μυστηρίου που περιέκλειε ότι είχε να κάνει με την Άπω Ανατολή. Η πραγματική ταυτότητα του Robinson αποκαλύφθηκε μόνο μετά το θάνατο του ο οποίος προκλήθηκε κατά τη διάρκεια μιας εκτέλεσης του φημισμένου illusion της εποχής bullet catch (πιάσιμο της σφαίρας με γυμνά χέρια) το οποίο περιγράφεται σε άλλο σημείο της ταινίας. Ιστορικά το ατύχημα του συγκεκριμένου μάγου δεν ήταν το μοναδικό κατά την παρουσίαση του συγκεκριμένου εφέ, αλλά ίσως να είναι το πιο διάσημο μιας και στάθηκε η αφορμή για την αποκάλυψη της πραγματικής του ταυτότητας. Ο Robinson φέρεται να είπε όταν κατάλαβε ότι η σφαίρα τον τραυμάτισε θανάσιμα “My God, I've been shot” . Αυτά εκτός από τα τελευταία του λόγια ήταν και τα πρώτα αγγλικά που είχε μιλήσει πάνω στη σκηνή για μια περίοδο 19 χρόνων.
Η ταινία παρουσιάζει τον χαρακτήρα του Chung Ling Soo όχι μόνο για να φωτογραφίσει αυτό το ιστορικό πρόσωπο αλλά περισσότερο για να παρουσιάσει στο κοινό την νοοτροπία των μάγων της εποχής να έχουν την ταυτότητα του μάγου όχι μόνο εντός αλλά και εκτός σκηνής. Σε πολλές περιπτώσεις είναι αξιοθαύμαστη η αφοσίωση στο ρόλο που έχει υιοθετήσει ο κάθε μάγος ακόμα και σε βαθμό που διαμορφώνει και την προσωπική τους ζωή. Αναφορές σε αυτό έχουμε στην ταινία ξανά στις σκηνές που ο Christian Bale χρησιμοποιεί το ψεύτικο μουστάκι του χαρακτήρα του όταν είναι έξω ακόμα και όταν δεν είναι επί σκηνής αλλά και στο μυστικό που κρύβει σχετικά με την εκτέλεση του πιο γνωστού του illusion στην ταινία.
Μια άλλη μορφή της πραγματικότητας των μάγων της εποχής που φωτογραφίζει πολύ πετυχημένα η ταινία είναι η επιθυμία τους να παρουσιάσουν το καλύτερο illusion και την εμμονή τους να μάθουν την μέθοδο όταν βλέπουν κάτι που δεν μπορούν να εξηγήσουν από άλλους μάγους.
Βλέπουμε τους πρωταγωνιστές να κατασκοπεύουν ο ένας τον άλλο παρακολουθώντας τις παραστάσεις τους μεταμφιεσμένοι, στέλνοντας δικούς τους κατασκόπους να πιάσουν δουλειά ως βοηθοί τους, ακόμα και κάνοντας διαρρήξεις στον χώρο που κρατάνε τα μαγικά τους σύνεργα για να μάθουν τα μυστικά τους. Η πραγματικότητα δεν απείχε πολύ από αυτό που βλέπουμε στην ταινία. Ίσως μια από τις πιο γνωστές ιστορίες στο χώρο της μαγείας που να ταιριάζουν με αυτή την εμμονή που παρουσιάζεται στην ταινία να μάθει ένας μάγος το μυστικό του άλλου να είναι αυτή του αμερικανού μάγου Harry Kellar και του John Nevil Maskelyne για την αιώρηση μιας γυναίκας. Η ιστορία φαίνεται να θέλει τον Harry Kellar να μαθαίνει ότι ο John Nevil Maskelyne κάνει αυτό το illusion της αιώρησης μιας γυναίκας βοηθού πάνω στη σκηνή και να θέλει απεγνωσμένα να μάθει τη μέθοδο. Παρακολουθώντας μεταμφιεσμένος τις παραστάσεις του Maskelyne από το κοινό, ο Kellar μην μπορώντας να καταλάβει τη μέθοδο φέρεται να σηκώνεται από τη θέση του κατά τη διάρκεια μιας παράστασης και να ανεβαίνει πάνω στη σκηνή κατά τη διάρκεια της αιώρησης για να μπορέσει να δει καλύτερα τι γίνεται και να μάθει το μυστικό. Ακόμα και τότε όμως, μην μπορώντας να συνειδητοποιήσει την ακριβή μέθοδο λειτουργίας, κατέληξε στο να δωροδοκήσει έναν από τους βοηθούς του Maskelyne για να του παραδώσει τα σχέδια του συγκεκριμένου illusion. Ο Kellar αργότερα βάσισε ένα μεγάλο μέρος της καριέρας του παρουσιάζοντας αυτό το illusion και ένα από τα πιο γνωστά του poster που είναι πλέον κλασικό στον χώρο της μαγείας είναι αυτό που ο Kellar αιωρεί την βοηθό του.
Ένα άλλο σημείο που μας δίνει κάποια στοιχεία για την παρουσίαση των μαγικών που γινόταν εκείνη την περίοδο έχει να κάνει με την παρουσία στην ταινία του εφευρέτη Nikola Tesla τον οποίο υποδύεται με μεγάλη επιτυχία ο David Bowie. Αν και ο μηχανισμός που φαίνεται να δίνει ο Tesla στον χαρακτήρα του Hugh Jackman φυσικά δεν υπήρξε ποτέ ιστορικά, πολλοί μάγοι της εποχής αρέσκονταν στο να χρησιμοποιούν παρόμοιες εφευρέσεις στα σόου τους μόνο και μόνο για τον λόγο ότι βοηθούσαν στην δραματικότητα της παρουσίασης και τότε ήταν μια εποχή που η επιστήμη προχωρούσε με τέτοιους ρυθμούς που πολλές φορές για τον απλό κόσμο δεν είχε καμία διαφορά από τη μαγεία.
Όλα αυτά που προανέφερα δεν θα μπορούσαν να είναι τόσο καλά φτιαγμένα αν δεν υπήρχε η πολύτιμη βοήθεια συμβούλων-μάγων στο πλευρό των δημιουργών της ταινίας. Ένας από αυτούς είναι και ο παγκοσμίου φήμης μάγος Ricky Jay ο οποίος εμφανίζεται σε μια μικρή σκηνή της ταινίας σαν ο μάγος για τον οποίο δούλευαν ο Hugh Jackman και ο Christian Bale όταν είχε γίνει το ατύχημα που προκάλεσε τον πνιγμό της συζύγου του πρώτου και έδωσε την αφορμή για την δημιουργία της έχθρας τους. Εκτός του Ricky Jay στους συμβούλους εμφανίζεται και το όνομα του Michael Weber και στους τίτλους τέλους η παραγωγή φαίνεται να ευχαριστεί τους David Copperfield και Derek DelGaudio.
Συστήνω ανεπιφύλακτα στον καθένα από εσάς να παρακολουθήσει αυτή την ταινία. Είναι εξαιρετικά καλοφτιαγμένη με ανατρεπτική πλοκή και σπουδαίες ερμηνείες. Ίσως αυτό το άρθρο να βοήθησε και λίγο στο να απολαύσετε την ταινία σε περισσότερο βάθος. Ελπίζω να την απολαύσετε όσο κι εγώ.
Manos Savant
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)